Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

ΑΓΑΠΗ: Αρχαία Ελληνική Λέξη

Φιλίαν Αγάπα -Δελφικό Παράγγελμα ΑΓΑΠΗ: Αρχαία Ελληνική Λέξη Η λέξη αγάπη όχι μόνον ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες, αλλά και πολλοί συγγραφείς χρησιμοποιούσαν τον όρο αυτό, μαζί με τα παράγωγά του, σε πλήθος συγγραμμάτων τους....

ΑΓΑΠΗ: Αρχαία Ελληνική Λέξη

Φιλίαν Αγάπα -Δελφικό Παράγγελμα

ΑΓΑΠΗ: Αρχαία Ελληνική Λέξη

Η λέξη αγάπη όχι μόνον ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες, αλλά και πολλοί συγγραφείς χρησιμοποιούσαν τον όρο αυτό, μαζί με τα παράγωγά του, σε πλήθος συγγραμμάτων τους. Ηταν γνωστότατη στους αρχαίους Έλληνες και την ιδιοποιήθηκαν στην Παλαιά Διαθήκη οι εβδομήκοντα δύο εβραίοι συγγραφείς της. Ο *Ευσέβιος, με τη βοήθεια μεγάλου επιτελείου θεολόγων και θεολογούντων γραφιάδων [εβδομήκοντα δυο] μελέτησε, έκοψε, έραψε και ένωσε τους θρύλους και τους μύθους όλων των θρησκευτικών δογμάτων του κόσμου που είχαν φέρει μαζί τους οι αξιωματούχοι των δογμάτων. Αντλώντας τις πληροφορίες από τα χειρόγραφα των επισκόπων και ανακατεύοντας ανατολικές και δυτικές παραδόσεις, πέτυχε να διαμορφώσει μια θρησκεία γύρω από έναν Μεσσία και Υιό Θεού, που θα ήταν η θρησκεία ολόκληρης της αυτοκρατορίας. Ο Ευσέβιος, λόγω της καταγωγής του, έβαλε τον Ιησού, που ταίριαζε ηχητικά το όνομά του με τον Ήσους, και τον συνέδεσε και με την Παλαιά Διαθήκη, ως υιό του Γιαχβέ και απόγονο του Δαβίδ.

Αγάπη: Στα αρχαία ελληνικά, εκ του «άγαμαι» και του ποιητικού τύπου του «αγάζομαι» (θαυμάζω, παραξενεύομαι). Στη εβραιοχριστιανική γραμματεία έλαβε την έννοια, όχι μόνον της αντιθέσεως προς το μίσος, αλλά και της φιλότητος μόνο όμως υπό την σκέπη του Θεού, κατά τους βιβλικούς συγγραφείς.

Η έννοια της αγάπης προϋπήρχε του χριστιανισμού, που την ιδιοποιήθηκε και την κακοποίησε.  Ως κοινωνική αρετή η αγάπη είναι θεμελιώδης και η έλλειψή της δεν δικαιολογείται. Στην πράξη εκφράζεται ως υλική και πνευματική βοήθεια στις δυσκολίες και στις ανάγκες του πλησίον, όχι όμως εις βάρος του εαυτού.

Η ετυμολογική ρίζα της λέξεως αγάπη προέρχεται από το ρήμα αγαπώ, που χρησιμοποιούσαν κατά κόρον οι αρχαίοι Έλληνες, όπως γίνεται συνήθως με πολλά ρήματα που έχουν και το αντίστοιχο ουσιαστικό τους ή και το αντίστροφο, αγάπη > αγαπώ, γέννηση > γεννώ, πόνος > πονώ, δίωξη > διώκω, και ούτω καθ’ εξής.

Ετυμολογικά, λοιπόν, η λέξη αγάπη είναι ο λεγόμενος υποχωρητικός σχηματισμός από το ρήμα ἀγαπῶ. Η λέξη αγάπη από τους αρχαίους χρόνους, χρησιμοποιείται και με άλλους παρεμφερείς όρους (φιλώ, στέργω, αφοσιώνομαι κλπ) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η λέξη αγάπη ήταν άγνωστη στους αρχαίους αφού: Γνώριζαν το ρήμα αγαπώ, που μπορεί να μην την βρίσκει κανείς εύκολα στα σύγχρονα ηλεκτρονικά προγράμματα, αλλά μη λησμονούμε ότι, για παράδειγμα, ο «Μουσαίος» περιλαμβάνει περίπου 2.500 αρχαία ελληνικά χειρόγραφα, ενώ στην πραγματικότητα αυτά ήσαν απείρως περισσότερα. Μόνον στη Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας υπήρχαν 690.000 κύλινδροι παπύρων ή άλλα αρχαία χειρόγραφα !! πράγμα που σημαίνει ότι η λέξη «αγάπη» θα υπήρχε σε πολλά εξ αυτών. Μόνον ο Δίδυμος ο Γραμματικός, ο επονομαζόμενος και «Βιβλιολάθας» επειδή δεν θυμόταν τους τίτλους των έργων του, είχε συγγράψει περίπου 4.000 βιβλία !!

Γνώριζαν τα παράγωγα της λέξεως αγάπη, όπως αγαπατός, αγαπητός, που διαβάζουμε στον Θεόκριτο «ωδίνεσσιν. ά δέ οί ενμενέονσα παρίστατο, χαδ’ δ’ αρα παντων νωδννίαν χατέχενε μελών ό δέ πατρι έοιχως παις αγαπατός εγεν(ε)το.» ή στα σωζόμενα στον Πίνδαρο «εν ά πρώτον ευνάσθην αγαπατός υπό σπαργάνοις, λέγεται δε θεωρούς άπιούσιν εις Αμμωνος αιτήσαι Πίνδαρος και το τό έν ανθρώπους άριστον και αποθανείν εν εκείνω τώ ενιαυτώ) και αλλού.
Την λέξη αγάπη την περιλαμβάνει ο μεγάλος Έλληνας φιλόλογος και γλωσσολόγος Ιωάννης Σταματάκος, μέσα στο περίφημο «Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης» όπως ακριβώς την βρίσκουμε στη σελίδα 15 με διάφορα παράγωγα που συνεχίζουν και στη σελίδα 16 (Βιβλιοπρομηθευτική, 1999) στην λέξη αγάπη έχει εντός παρενθέσεως και το ρήμα αγαπάω, που δεικνύει, ασφαλώς, από που προέρχεται η λέξη, δεδομένου ότι η ετυμολογική ρίζα του ρήματος αγαπάω προέρχεται από το αγα+πα = λαμβάνω, φυλάσσω κλπ.

Δεν είναι όμως μόνον ο Ι. Σταματάκος ακόμη και στην «Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας» των H.G. Liddell & R. Scott (εκδ. Πελεκάνος 2007) ακόμη και η λέξη αγαπήνωρ, είναι Ομηρική λέξη, αναφέρεται στην Ιλιάδα και σημαίνει ο αγαπών, αυτός που αγαπά την ανδρεία, ενώ λέξεις όπως αγαπητέος, αγαπητικός, αγαπητός κλπ. αναφέρονται και σε άλλους συγγραφείς Πλάτωνας, Πλούταρχος κλπ.

Οι Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι χρησιμοποιούν την λέξη «αγάπη» και τα παράγωγα της
Αγάπα τον πλησίον μικρά ελαττούμενος. [Αγάπα τον πλησίον σου και με μικρή ζημιά σε βάρος σου] Θαλής ο Μιλήσιος ο οποίος συγκαταλέγεται ανάμεσα στους «Επτά Σοφούς των Ελλήνων» και σύμφωνα με τον Ιερώνυμο μέτρησε το ύψος των πυραμίδων από την σκιά τους, τη στιγμή ακριβώς που ο δικός του ίσκιος ήταν ίσος με το πραγματικό του ύψος. (Διογένης Λαέρτιος Ι, 277), η Φύση και ο Κόσμος γενικότερα, είναι«έμψυχοι και δαιμόνων πλήρεις». Σύμφωνα με την παράδοση που αναφέρει ο Πλούταρχος, όταν επισκέφτηκε ο Σόλωνας τον Θαλή και τον ρώτησε γιατί δεν παντρεύεται να αποκτήσει διάδοχους, αυτός απάντησε από αγάπη για τα παιδιά. 

Στον Θαλή τον ο Μιλήσιο αποδίδονται τα γνωμικά:

«Μη πάσι πίστευε» (Μην πιστεύεις τους πάντες)
«Ειρήνην αγάπα» (Αγάπα την ειρήνη)
«Χαλεπόν εαυτόν γνώναι» (Είναι δύσκολο να γνωρίσεις τον εαυτό σου) και
«Ουδέν τον Θάνατον διαφέρειν του Ζειν» (Σε τίποτα δεν διαφέρει ο θάνατος από την ζωή).

-Ούς τρέφεις αγάπα. [Να αισθάνεσαι αγάπη γι’ αυτούς που μεγαλώνεις] Ηράκλειτος

-Αγάπη άκαιρος ίσον εστί τω μισείν. [Απόδοση: Αγάπη που δεν εκφράζεται στην κατάλληλη στιγμή μοιάζει σαν να είναι μίσος] Σωκράτης, Στοβαίος, Ανθολόγιο

Ο Αριστοτέλης για το θέμα της αγάπης έχει αναφερθεί στην Ρητορική του (Βιβλίο Β΄3, 1381α) όπου ορίζει την αγάπη ως εξής: «Έστω δει το φιλείν το βούλεσθαί τινι ά οίεται αγαθά, εκείνου ένεκα, αλλά μη αυτού και το κατά δύναμιν πρακτικόν είναι τούτων». [Απόδοση: Ας τεθεί σαν βάση ότι αγάπη σημαίνει το να επιθυμεί κανείς για κάποιον όσα νομίζει καλά για κείνον και όχι για τον εαυτό του, και να ενεργεί όσο μπορεί για να τα’ αποκτήσει εκείνος]

«Αγάπησις απόδεξις παντελής.» Η Αγάπη είναι η παντελής αποδοχή. -Πλάτων (Ορισμοί)

«Όλους αγάπα» -Φωκυλίδης

«Ο ανώτερος άνθρωπος, περισσότερο από κάθε τι, αφιερώνεται στη Σοφία και την Αγάπη. Το πρώτο είναι θνητό αγαθό ενώ το δεύτερο είναι αθάνατο.» -Επίκουρος (Επικ. Προσφ. 78)

«Φιλοφρόνει πάσιν» (φιλοφρονώ=φρονώ φίλα=σκέφτομαι με Αγάπη για κάποιον/κάτι) -Δελφικό Παράγγελμα

«Αφετηρία των αρετών είναι η ευσέβεια, και κορυφαίο όριό τους η Αγάπη» -Πυθαγόρας ο Σάμιος

«Η Αγάπη προς τους ανθρώπους είναι καθήκον, αφού είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου θεού» -Επίκτητος

«Φιλότητα αντί διαφοράς εθέλειν.» Να θέλετε Αγάπη αντί της έχθρας. -Ανδοκίδης

«Αγαπάσθαι και οικείν ευδαιμόνως.» Να αγαπιέσθε και να κατοικείτε με ευδαιμονία (μεταξύ σας) -Πλάτων (Πολιτεία)

«Ν ανταποδίδης την Αγάπη με Αγάπη.» — Ησίοδος Έργ. Και.Ημ.

«Φιλία Αγάπα.» Να αγαπάς -Δελφικό Παράγγελμα

«Χρω φιλανθρώπως και δικαίως τοις εντυγχάνουσι.» Να αγαπάς τους ανθρώπους και να τους συμπεριφέρεσαι με δικαιοσύνη, όσους τυχαίνει να έχεις σχέσεις. -Πλούταρχος (Ηθ, 88c)

«Εχούσης γάρ τι της ψυχής αγαπητικόν εν εαυτή και πεφυκυίας, ώσπερ αισθάνεσθαι και διανοείσθαι και μνημονεύειν, ούτω και φιλείν» Η ψυχή κλείνει μέσα της δύναμη Αγάπης καθώς επλάστηκε για να αισθάνεται, να σκέπτεται και να θυμάται, έτσι επλάστηκε και για ν’αγαπά. -Πλούταρχος (Σόλων,7,3,1-4) Ο Πλούταρχος ήταν Ιερέας των Δελφών.

«Η Αγάπη προς τον άνθρωπο μας προστάζει να βοηθάμε τους ξένους.» -Επίκουρος

«Φιλοφρονήσασθαι αλλήλους» Να αγαπάτε αλλήλους (ο ένας τον άλλον). -Πλάτων (Νομ. 738 D) Επίσης, Ξενοφών (Κυρ. Αναβ.4.5,34).)

«Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν.» Γεννήθηκα για ν’ αγαπώ, όχι για να μισώ. -Σοφοκλής -Αντιγόνη

«Φιλίαν φύλαττε» Να διαφυλάττεις την Αγάπη. -Δελφικό παράγγελμα

«Φιλίαν αγάπα.» -Ξενοκράτης (Βλέπε Δελ.Π.)

«Του φρονίμου τοίνυν εστί μόνου το φιλείν» Λοιπόν, η Αγάπη είναι χαρακτηριστικό μόνο του φρόνιμου ανθρώπου. -Επίκτητος (Περι φιλίας, D.a.A.d,2,22,3,5-6)

«Αγάπης δε ουδέν μείζον ούτε ίσον εστί» Τίποτε δεν είναι σπουδαιότερο ούτε ίσο με την Αγάπη. -Μένανδρος

«Να αγαπάτε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τη φυλή η την θρησκεία στην οποία ανήκουν.» -Επίκτητος

«Ει δε γεύεται ανδρός ανήρ τι, φαίμέν κε γείτον έμμεναι νόω φιλήσαντ ατενέι γείτονι χάρμα πάντων επάξιον.» Αν ο άνθρωπος κάτι από τον άνθρωπο γεύεται, να πούμε μπορούμε πως γείτονας που μ’ όλη του τη σκέψη αγαπά τον γείτονά του, είναι ευτυχία που αξίζει ό,τι κι αν πης. -Πίνδαρος (Νεμεονίκες, Ζ 127)

«Έστω δη το φιλείν το βούλεσθαι τινι α οίεται αγαθά, εκείνου ένεκα, αλλά μη αυτού, και το κατά δύναμιν πρακτικόν είναι τούτων.» Ας τεθεί σα βάση ότι η Αγάπη σημαίνει το να επιθυμή κανείς για κάποιον όσα νομίζει καλά για κείνον και όχι για τον εαυτό του, και να ενεργή όσο μπορεί για να τα αποκτήσει εκείνος. -Αριστοτέλης

«Κάλιστον η φιλία των αγαθών» Η Αγάπη είναι το καλύτερο από όλα τα αγαθά. -Στοβαίος (Ανθολόγιο, 2, 32, t, 1)

«Μάλλον βασιλικωτέρα φιλανθρωπία του λοιπού χορού των αρετών» Η Αγάπη προς τον συνάνθρωπο είναι κατά πολύ η σημαντικότερη από όλες τις αρετές (η προεξάρχουσα όλων των αρετών). -Θεμίστιος (Ομ.1,11.26-27 Schenkl)

«Καλλιέργησε την Αγάπη και τη φιλία με έναν εχθρό.» -Πιττακός ο Μυτιληναίος

Όποιος αναφέρει ότι η αγάπη «δεν ήταν γνωστή στους αρχαίους» και πως η λέξη αυτή (άκουσον, άκουσον!) ήταν επινόηση των 72 Εβραίων … Ουδέν ψευδέστερον τούτου! Η λέξη αγάπη υπήρχε στα αρχαία ελληνικά κείμενα εκατοντάδες χρόνια πριν συγγραφεί η Παλαιά Διαθήκη.

Θεός: Στα αρχαία ελληνικά, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, η λέξη προκύπτει εκ του ρήματος «Θέω» (δράμω, σπεύδω, τρέχω). Η ετυμολογία της λέξεως, φανερώνει την ανθρωπομορφική, περί Θεών, αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων. Κατόπιν, «Θεός» εκλήθη το εξωσυμπαντικό-υπερκόσμιο ον (Γιαχβέ), που κατά τη σημιτική αντίληψη εξουσιάζει τον κόσμο. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο («Ευτέρπη», 52) η λέξη προκύπτει από το ρήμα «τίθημι» «θεοὺς δὲ προσωνόμασαν σφέας ἀπὸ τοῦ τοιούτου, ὅτι κόσμῳ θέντες τὰ πάντα πρήγματα καὶ πάσας νομὰς εἶχον»

Αντιλαμβανόμεθα λοιπόν ότι η κλοπή και ιδιοποίηση όπως και η κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας είναι ίδιον της χριστιανικής πανούκλας.

Πολλοί θεοί έχουν το επίθετο Φίλιος ή Φιλία (αγάπη) Φίλιος Δίας, Φίλιος Ερμής, Φιλία Νυξ, Φιλία Φύσις, Φίλιος Έρως, Φίλιος Απόλλων, κ.λπ. Όλοι οι θεοί αποκαλούνται Φίλος ή Φιλη (αγαπητός / ή): Φίλιος Ήφαιστος, Φίλη Αθηνά, κ.λπ. Ο Δίας έχει πολλά επίθετα που σημαίνουν αγάπη: Φίλιος, Φίλος, Εταιρείος, Οικείος, Πρευμενής, Ομονώος, Ομολώιος, Πίστιος, Φράτριος, Θεόταιρος, Φιλότεκνος, Ξένιος, Εύξεινος, κ.λπ.

Υπάρχουν πολλές αρχαίες ελληνικές λέξεις που εκφράζουν την “αγάπη για τον άνθρωπο”: φιλία, αγάπησις, αμφαγάπησις, φιλότης, φιλείν, στοργή, φιλανθρωπία, συμπόνοια, φιλαλληλία, αγαπησμός, οικείωσις, φιλοσυμπάθεια, φιλόδημος, φιλευσπλαχνία, φιλίωσις, φιλεταιρεία, φιλόγονος, φιλάνωρ, φιλογυνία, φιλόστοργος, φιλιωτικός, φιλοτήσιος, φιλιακός, φιλιαστής, υπεραγαπώ, αγαπητέος, φολοφροσύνη, φιλόκοινος, φιλόλαος, φιλόμβροτος, φιλοποίησις, φιλογνωμία, κ.λπ.

Επίσης πολλά αρχαία ελληνικά κύρια ονόματα φέρουν την έννοια της αγάπης και προέρχονται από τα ρήματα: αγαπώ, φιλώ (αγαπώ) και τα ονόματα: Έρως, Ίμερος, Πόθος, όπως: Αγαπήνωρ, Αγαπαίος, Δημόφιλος, Δίφιλος, Ερασίνος, Ερασινίδης, Ερασίκλεια, Ερατοκλείδης, Έρατος, Ερατοσθένης, Ερασίξενος, Ερατώ, Θεοφιλίς, Ιμεραίος, Ιμέριος, Πάμφιλος, Ποθεινή, Φιλώτας, Φίλα, Φιλαινίς, Φιλαίος, Φιλάων, Φιλέας, Φιλήμων, Φιλήσιος, Φιλήτας, Φιλητάς, Φιλιάδης, Φιλίνος, Φιλίσκος, Φίλιστος, Φιλίστα, Φιλοίτιος, Φιλώνδας, Φιλωνίδης, Φιλοστόργιος, Φιλουμενός, Φίλων, Φιλώ, Φιλωνίς, Φιλωτέρα, Φιλωτερίς, Φιλέταιρος, Φιλόξενος, Φιλοξένη, Φιλόλαος, Φιλόδημος, Φιλάμενος, Φιλασίας, Φιλοίτας, Φιλώνα, κλπ.

Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι σε καμία άλλη γλώσσα δεν υπάρχουν τόσα κύρια ονόματα που να φέρουν μέσα τους την έννοια της Αγάπης όσο στην Αρχαία Ελληνική.
@Ηω Αναγνώστου / 2009 miastala.com

agapi-1

Κλοπή και ιδιοτελή παραχάραξη του «Αγαπάτε αλλήλους»


Αυτές οι δυο λέξεις αποτελούν μια παροιμιώδη εβραιοχριστιανική φράση την οποία χρησιμοποιούν πολλοί για να μας αποδείξουν ότι το μήνυμα του χριστιανισμού είναι η αγάπη· ότι η εντολή της αγάπης είναι η υπέρτατη εντολή και ότι ο χριστιανισμός είναι η κατ’ εξοχήν θρησκεία της αγάπης, τίποτε ψευδέστερο τούτου.

Αυτή η φράση ως έχει, εμφανίζεται ΜΟΝΟΝ στα εξής δύο κείμενα του «Κατά Ιωάννην» ευαγγελίου -το πως διέφυγε απ’ τους άλλους ευαγγελιστές μια τόσο σημαντική επιθυμία του Ιησού είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο- όπου ο Ιησούς εν μέσω «θεολογικών» λόγων λέει: «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγά­πη­σα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους. εν τούτω γνώ­σονται πάντες ότι εμοί μα­θη­ταί έστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» Κατά Ιωάννην 13: 34-35. Αυτό και τέλος. Απόδοση: «Σας δίνω μια καινούργια εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όπως σας αγάπησα εγώ, έτσι ακριβώς να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλο. Aπ’ αυτό θα μάθουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας».
Και: «Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα η χαρά η εμή εν υμίν μείνη και η χαρά υμών πληρωθή. Αύτη εστίν η εντολή η εμή, ίνα αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς» Κατά Ιωάννην 15: 11-12. Απόδοση: «Σας τα έχω πει αυτά, ώστε η χαρά η δική μου να παραμείνει μέσα σας, κι έτσι η χαρά σας να ολοκληρωθεί. Tούτη είναι η δική μου εντολή: N’ αγαπάτε ο ένας τον άλλον, όπως ακριβώς σας αγάπησα».

Ας κοιτάξουμε προσεκτικά τα κείμενα αυτά. Απ’ αυτά βλέπουμε ότι, την εντολή αυτή ο Χριστός την δίνει στους μαθητές του και ότι είναι μια καινούργια εντολή: «Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον όπως και εγώ αγάπησα εσάς. Έτσι θα γνωρίζουν όλοι ότι είστε μαθητές μου». Περίεργο! Δεν την ήξεραν νωρίτερα;

Εδώ ο Ιησούς τονίζει καθαρά και μόνο στους μαθητές του «αγαπάτε αλλήλους» -όπως παρομοίως ο Θεός δίνει τις «δέκα εντολές» που απευθύνονται στους Εβραίους και μόνο σ’ αυτούς. Δεν τους είπε να αγαπάνε όλο τον κόσμο αδιακρίτως, αυτούς που δεν γνωρίζουν και αυτούς που διαφέρουν! Η νέα εντολή είναι σαφής και δεν έχει να κάνει με τον καθολικό χαρακτήρα της γενικής αγάπης ως Πλατωνικής Ιδέας. Ούτε υπονοείται η αγάπη όλων των ανθρώπων για όλους τους ανθρώπους. Στο «Κατά Λουκάν» ευαγγέλιο λέει: «Πλην τους εχθρούς μου εκείνους, τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ’ αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου» Κατά Λουκάν 19: 27. Απόδοση: «Όσο για τους εχθρούς μου εκείνους, που δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και σφάξτε τους μπροστά μου». [όπως ακριβώς το λέει κι ο Αλλάχ]

Είναι λοιπόν μια εσωτερική εντολή, δηλαδή εντολή για τους εντός της ομάδος των μαθητών. Εκ των υστέρων κατ’ επέκταση γίνεται εντολή και γι’ αυτούς που θέλησαν να γίνουν μαθητές κατά τις επιταγές του χριστιανισμού. Είναι δηλαδή εντολή προς τους χριστιανούς και για τους χριστιανούς. Μπορεί η εντολή αυτή, όπως ανακοινώνεται, να ήταν καινούργια γι’ αυτήν την ομάδα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν την είχαν σκεφτεί και προφέρει πριν από την χριστιανική μεσσιανική κίνηση.

Οι στωικοί, οι πλατωνικοί, ο Κικέρων και άλλα φιλοσοφικά ρεύματα είχαν διακηρύξει την αγάπη πολύ πριν από τα ευαγγέλια είτε με μερικό είτε με καθολικό ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Η έννοια της αγάπης είτε εντός μιας ομάδας είτε καθολικά υπήρχε ήδη. Δεν την πρωτοδίδαξε ο Χριστός στην ανθρωπότητα. Η ιδέα της αγάπης ήταν ήδη γνωστή. Όλα αυτά ήταν ήδη πολύ γνωστά και μεταξύ των Εβραίων και δεν χρειαζόταν πλέον κάποιον Ιησού για να τους τα κάνει πιο γνωστά. Ο Ιησούς σ’ αυτά τα χωρία δεν τους είπε κάτι καινούργιο. Απλώς αναμασάει τα ήδη από πολλών αιώνων γεγραμμένα.

Στην «Επί του Όρους Ομιλία» ο Ιησούς για να νεωτερίσει κάπως, ξεπερνά τα όρια των σχετικών χωρίων της Παλαιάς Διαθήκης και διδάσκει μια ασυγκράτητη και άνευ όρων αγάπη και καμία αντίδραση κατά του κακού: «Ηκούσατε ότι ερρέθη, οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος· Εγώ δε λέγω υμίν μη αντιστήναι τω πονηρω· αλλ’ όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην· και τω θέλοντί σοι κριθήναι και τον χιτώνα σου λαβείν, άφες αυτώ και το ιμάτιον· και όστις σε αγγαρεύσει μίλιον εν, ύπαγε μετ’ αυτού δύο· τω αιτούντι σε δίδου και τον θέλοντα από σου δανείσασθαι μη αποστραφής» Κατά Ματθαίον 5: 38-42.
Απόδοση: «Ακούσατε πως ειπώθηκε: Mάτι σου έβγαλαν, μάτι να βγάλεις· δόντι σου έβγαλαν, δόντι να βγάλεις. Eγώ όμως σας λέω να μην αντιστέκεστε στον κακόβουλο, αλλά όποιος σε χτυπήσει στο δεξί μάγουλο, στρέψε του και το άλλο. Kαι σ’ εκείνον που θέλει να σε πάει στο δικαστήριο και να σου πάρει τον χιτώνα, άφησέ του και το πανοφώρι σου. Kαι όποιος σε αγγαρέψει ένα μίλι, πήγαινε μαζί του δυο μίλια. Σ’ εκείνον που σου ζητά, δίνε, κι εκείνον που θέλει να δανειστεί από σένα μην τον αποστραφείς».

Ο ίδιος ο Ιησούς όμως όταν δέχθηκε ράπισμα από έναν υπηρέτη του αρχιερέα, δεν έστρεψε και το άλλο μάγουλο και ούτε δέχθηκε το χαστούκι αδιαμαρτύρητα: «Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περὶ του κακού· ει δε καλῶς, τι με δέρεις;» Κατά Ιωάννην 18: 23. Απόδοση: «Αν μίλησα άσχημα, απόδειξέ το. Aν όμως μίλησα σωστά, γιατί με χτυπάς;».

Επιστρέφοντας στο «Κατά Ματθαίον» ευαγγέλιο, διαβάζουμε: «Ος εάν μη δέξηται υμάς μηδέ ακούση τους λόγους υμών, εξερχόμενοι έξω της οικίας ή της πόλεως εκείνης εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών υμών. Αμήν λέγω υμίν, ανεκτότερον έσται γη Σοδόμων και Γομόρρας εν ημέρα κρίσεως ή τη πόλει εκείνη» Ματθαίον 10: 14-15 και παρομοίως και στα άλλα ευαγγέλια.
Απόδοση: «Αν κάποιος δεν σας δεχτεί κι ούτε ακούσει τα λόγια σας, βγαίνοντας έξω από το σπίτι εκείνο ή την πόλη εκείνη, τινάξτε ακόμη και τη σκόνη από τα πόδια σας. Πράγματι, σας λέω, επιεικέστερη θα είναι η τιμωρία στις πόλεις των Σοδόμων και των Γομόρρων την Hμέρα της Kρίσης, παρά στην πόλη εκείνη».

Η Ιστορία διδάσκει ότι η αγάπη των χριστιανών για τους χριστιανούς είναι ότι χειρότερο παράδειγμα υπάρχει κατά την έννοια της αγάπης. Με αυτό βεβαίως εννοούμε όλα όσα συνέβησαν ανάμεσα στις διάφορες χριστιανικές αιρέσεις και σχίσματα. Η δε αγάπη των χριστιανών για μη χριστιανούς ξεπέρασε κάθε όριο φαντασίας σε εκδίκηση και θηριωδία. Και πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει, αν λάβει κανείς υπόψιν του την «θεϊκή αγάπη» που «ακτινοβολά» μέσα από την Παλαιά Διαθήκη!!!

Περιττό να αναφερθούν λεπτομέρειες από την «Αποκάλυψη του Ιωάννη». Διαβάστε την. Γεμάτη από κάθε είδους ασχήμιες, πληγές, απειλές, φόνους, φόβους, τρόμους, διαστροφές, επιβλαβή έντομα, καταστροφές, λίμνες με πυρ και θείον και με μια μανιακή συμπλεγματική εκδικητικότητα ενός παντοδυνάμου και παναγάθου Θεού, για τον οποίον ο Ιωάννης έχει δηλώσει ότι «ο Θεός αγάπη εστίν» Α’ Ιωάννου 4: 16! Τύφλα να ‘χει ο Ντε Σαντ!

«Πάτερ άφες αυτοίς»

Όπως την αγάπη έτσι και την συγχώρεση επικαλούνται πολλοί χριστιανοί απολογητές ως ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματα του χριστιανισμού. Μας λένε μάλιστα ότι αγάπη και συγχώρεση πάνε μαζί και ότι μόνο στον χριστιανισμό υπάρχει καθολική και άνευ όρων συγχώρεση. Οπότε πρέπει να εξετάσομε εδώ κατά πόσον αυτά ισχύουν και με το ζήτημα της συγχώρεσης.

Πρώτα απ’ όλα στον Ιουδαϊσμό, την πατρική θρησκεία του χριστιανισμού δηλαδή, δεν υπάρχει συγχώρεση αλλά σκληρή και ωμή ανταπόδοση, σύμφωνα με τον ακρογωνιαίο λίθο της θεϊκής νομοθεσίας που ο ίδιος ο Θεός έδωσε στον φίλο του και προφήτη Μωυσή. Πρόκειται για τον ίδιο Θεό του χριστιανισμού, ο οποίος χάραξε στην πέτρα τον Νόμον της Ανταποδόσεως ή Αντεκδικήσεως και μάλιστα τρεις φορές (Έξοδος 21: 23-25, Λευιτικόν 24: 17-21 και Δευτερονόμιον 19: 21): «Θα δώσεις ψυχήν αντί ψυχής, οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος, χείραν αντί χειρός, πόδαν αντί ποδός, έγκαυμα αντί εγκαύματος, μώλωπα αντί μώλωπος».

Μετά όμως ο ίδιος Θεός διά του Υιού του, Ιησού Χριστού, μας προτρέπει -όπως προαναφέρθηκε- να στρέφουμε και το άλλο μάγουλο, αν και ο ίδιος δεν τήρησε αυτή τη διδαχή, δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις.

Αυτό που λένε πολλοί χριστιανοί, ότι μόνο στον χριστιανισμό υπάρχει συγχώρεση, είναι τουλάχιστον λάθος και κατάφωρο ψέμα. Εκτός του ότι συγχώρεση υπάρχει σε πολλές φιλοσοφίες και θρησκείες, στον χριστιανισμό η συγχώρεση δεν είναι ούτε καθολική ούτε άνευ όρων. Η χριστιανική δογματική το δηλώνει απεριφράστως: «Το προπατορικό αμάρτημα το φέρει κάθε άνθρωπος ερχόμενος εις τον κόσμο». Εξαιτίας αυτού του φρικιαστικού, ανηθίκου, αχαρακτηρίστου και αντιφατικού αξιώματος (και ορισμένων άλλων ακόμα) οι χριστιανοί θεολόγοι χρειάστηκαν να δημιουργήσουν το δόγμα της «αμώμου συλλήψεως» του Ιησού Χριστού.

Ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος, που τελικά ήταν Θεός και αυτός ο ίδιος, ακόμα και ως άνθρωπος έπρεπε να είναι αναμάρτητος και ως εκ τούτου να μην φέρει το προπατορικό αμάρτημα του Αδάμ και της Εύας! Έτσι η Εβραιοπούλα Μαριάμ έπρεπε να καταστεί έγκυος όχι διά της πεπατημένης οδού αλλά διά του Αγίου Πνεύματος του Θεού Γιαχβέ και να παραμείνει παρθένος τόσο κατά τη σύλληψη όσο και κατά τη γέννηση, στον Χριστιανισμό η ερωτική συνεύρεση είναι βαρύτατη αμαρτία, η παρθενία υπέρτατη αρετή, ενώ τα γεννητικά όργανα αποκαλούνται στις «ιερές» γραφές, ως «ασχημοσύνη». Η Καθολική Eκκλησία απαίτησε «άμωμο σύλληψη» όχι μόνο για τον Ιησού Χριστό αλλά και για την ίδια τη μητέρα του, την Παναγία Θεομήτορα Μαριάμ. Μόνο έτσι απέφυγαν και οι δύο το αβάσταχτο βάρος του προπατορικού αμαρτήματος!!!

Το προπατορικό αμάρτημα, συγχωρείται μόνο με το βάπτισμα, την απόταξη του Σατανά και με το να παραμείνεις ακράδαντα πιστός χριστιανός! Όσα μωρά γεννιούνται πεθαμένα και όσα (ή όσοι) πεθάνουν πριν βαπτιστούν γίνονται «διαβολάκια» και καταδικάζονται στην αιώνια κόλαση, λόγω του προπατορικού αμαρτήματος. Από την άλλη πλευρά ισχυρίζονται ότι, όσα νήπια πεθάνουν μετά το βάπτισμα και προτού ενηλικιωθούν γίνονται αγγελάκια δίπλα στον Θεό Γιαχβέ! Σε κάνουν δηλαδή να παρακαλείς να πεθάνεις όσο πιο μικρός γίνεται για να μην σου δοθεί χρόνος να διαπράξεις αμαρτίες και έτσι να γίνεις αγγελάκι του Γιαχβέ! Καταστροφική θρησκεία κάθε έννοιας λογικής από πάσης απόψεως!

Πέραν του προπατορικού αμαρτήματος έχομε και την εξής αμαρτία που είναι η μόνη παντελώς ασυγχώρητη. Αυτή είναι η «βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος». Αν και δεν είναι σαφές σε τι ακριβώς συνίσταται αυτή η βλασφημία και αμαρτία, οι διάφοροι κληρικοί την απέδιδαν στους λαϊκούς κατά το δοκούν. Εξαιτίας αυτής της αόριστης και ασαφούς αμαρτίας κατεστράφησαν εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές, προσωπικότητες και υπάρξεις ανά τους αιώνες.

Αυτή συμπληρώνει το προπατορικό αμάρτημα γιατί αποδίδονταν και σε πολλούς γονείς που είχαν την κακοτυχία να χάσουν αβάπτιστα παιδιά. Οι λαϊκοί αυτοί για να εξιλεωθούν, παρ’ όλο που σύμφωνα με το εκκλησιαστικό δόγμα αυτό δεν ήταν πλέον δυνατόν, δώριζαν όλη την περιουσία τους, ό,τι είχαν και δεν είχαν, στις εκκλησίες και έτσι μετατρέπονταν σε πάμφτωχους επαίτες με εξαθλιωμένες οικογένειες. Με αυτούς τους εκφοβισμούς και την επιβολή ενοχών οι χριστιανικές εκκλησίες καταλήστευαν τον δεισιδαίμονα κοσμάκη και συσσώρευαν αμύθητα πλούτη και ακίνητη περιουσία. Καταστροφική θρησκεία λοιπόν σε όλο της το μεγαλείο!
love-3
Κακή τύχη είχαν και απειράριθμοι χριστιανοί πιστοί κατά το μυστήριο της εξομολογήσεώς τους


Ανάλογα με τις αμαρτίες για τις οποίες ζητούσαν συγχώρεση και ανάλογα με τους εκκλησιαστικούς κανόνες και πολλές φορές με την διάθεση του εξομολόγου ιερέως έπρεπε να υποστούν πολλά σκληρά επιτίμια. Μερικά τέτοια επιτίμια επί παρατεταμένα χρονικά διαστήματα ήταν: Τεράστιος αριθμός μετανοιών, χρονοβόρα επανάληψη προσευχών, επιβλαβείς νηστείες, αγρυπνίες, εκφοβισμοί, αναθέματα, απαγόρευση της θείας μεταλήψεως, βαρύτιμα τάματα, κλπ. 

Τα επιτίμια αποτελούσαν μια μέθοδο πλύσεως εγκεφάλου και θρησκευτικού παραληρήματος των πιστών των οποίων η προσωπικότητα καταρρακωνόταν από τις ενοχές που αυτά υποκινούσαν. Όλα αυτά είναι καταγραμμένα στα πολλά και διάφορα δογματικά βιβλία του χριστιανισμού. Με τα τάματα αυτά πολλές οικογένειες επτώχευσαν και οι εκκλησίες πλούτησαν.

Για πολλούς αιώνες είχαμε και τον θαυμάσιο θεσμό των «συγχωροχαρτίων». Αυτός ο θεσμός κατά εποχές και κατά τόπους υπήρχε τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή. Είναι ψέμα το ότι τα συγχωροχάρτια ήταν εφεύρημα μόνο της Δυτικής Εκκλησίας. Ο πιστός πλήρωνε όσα σου ζητούσαν οι κληρικοί των διαφόρων βαθμίδων και πατριαρχείων και αναλόγως αγόραζε τη συγχώρεση που ήθελε ή αυτήν που αυτοί του έταζαν. Αν δεν είχε να πληρώσεις τότε αγόραζε μερική λιγότερη συγχώρεση ή δεν του πωλούσαν καθόλου. Να κόψει τον λαιμό του δηλαδή, αν δεν έχει να πληρώσει. Υπήρχαν ακριβά συγχωροχάρτια πολυτελείας και φτωχικά φτηνά. Να τί θα πει εκκλησία που θεμελίωσε ο Ιησούς και καθοδηγείται από το Άγιο Πνεύμα του Γιαχβέ.

Ο ίδιος ο Χριστός, όπως αναφέρεται ΜΟΝΟ στο «Κατά Λουκάν» («Πατέρα συγχώρεσέ τους· δεν ξέρουν τι κάνουν», [23: 34]), συγχώρεσε τους διώκτες του από τον σταυρό. Ακόμα λένε ότι συγχώρεσε την πόρνη ΜΟΝΟ στο «Κατά Ιωάννην (8: 1-11). Δεν έκανε όμως το ίδιο με τους Αρχιερείς, Γραμματείς και Φαρισαίους προς τους οποίους συχνά και με ξέφρενη οργή εξαπολύει τρομερές ύβρεις και απειλές σε όλα τα ευαγγέλια. Όπως σε όλα τα χριστιανικά θέματα έτσι και σε τούτο πρυτανεύει η αντίφαση.

Στην παραβολή του αχάριστου και απάνθρωπου δούλου «οφειλέτου μυρίων ταλάντων», ο κύριός του θα τον παραδώσει στους βασανιστές μέχρις ότου να του επιστρέψει τα ωφειλόμενα χρήματα και καταλήγοντας ο Ιησούς λέει: «Tο ίδιο θα κάνει και ο Πατέρας μου ο ουράνιος σ’ εσάς, αν δεν συγχωρήσετε ο καθένας σας τον αδελφό του, μέσα από την καρδιά του, τα παραπτώματά του» Κατά Ματθαίον 18: 23-35. Όπως ακριβώς με το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού κ.λπ.» του θεϊκού Μωσαϊκού Νόμου. Βλέπουμε δηλαδή εν προκειμένω ότι η συγχώρεση τελείται υπό ορισμένες συνθήκες. Δεν αποδίδουμε εδώ δίκιο ή άδικο, αλλά να μην μας διατυμπανίζουν οι διάφοροι αδαείς ή εκ προθέσεως ιεροκήρυκες ότι η χριστιανική συγχώρεση και αγάπη είναι τυφλή, καθολική και χωρίς συνθήκες, γιατί ΔΕΝ είναι!

Η συγχώρεση όπως λαμβάνει χώρα στον χριστιανισμό είναι ουσιαστικά ένα χριστιανικό τέχνασμα εξαιρετικά αποδοτικό και καταστροφικό συνάμα. Έχοντας κατατάξει σχεδόν τα πάντα στον κατάλογο των αμαρτιών -π. χ. το τί και πόσο τρώει ή πίνει κανείς (επικίνδυνες και ανθυγιεινές νηστείες) να είσαι εθνικός ή τελώνης, να είσαι πλούσιος, το διαζύγιο και το να ξαναπαντρευτείς (Ματθαίος 5: 32, 19: 1-12, Μάρκος 10: 1-12, Λουκάς 16: 18) την ιδέα του ερωτισμού (Ματθαίος 5: 28 «Εγώ δε λέγω υμίν ότι πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού») το να σκέπτεσαι τον αύριο, κ.λπ.- είναι σίγουρο ότι ο χριστιανισμός δεν θα αποκτούσε οπαδούς ακόμα και από τα περιθωριακά στοιχεία και αποβράσματα της κοινωνίας που προσείλκυσε στην αρχή. Δεν θα είχε παραμείνει κανείς εκεί μέσα. Αλλά όπως καθόρισε σχεδόν τα πάντα ως αμαρτίες έτσι απέδιδε και τη συγχώρεσή τους κάτω από κατάλληλες συνθήκες όταν αυτές κρίνονταν ικανοποιητικές και καλοπληρωμένες.

Οι εκκλησίες με τις φρούδες υποσχέσεις, συγχωρήσεις και τα συγχωροχάρτια τους απέκτησαν αμέτρητους σκλάβους και συσσώρευσαν αμύθητα πλούτη και περιουσίες. Οι ενοχές, λύπες, συντριβές και οι νευρώσεις, ακόμα και μετά την συγχώρεση, έγιναν το καθημερινό σαράκι της κοινωνίας και της ψυχολογικής υγείας των ανθρώπων. Από την άλλη πλευρά όμως πολλοί βρίσκουν πολύ βολικό μέσο την συνεχή εξομολόγηση και συγχώρεση έστω και με όλα τα επιτίμια για να διαπράττουν παντός είδους αμαρτίες, αφού στο τέλος θα συγχωρηθούν όσες φορές και αν αμαρτήσουν και ό,τι και αν κάνουν. Έτσι λένε: «Θα κάνω ό,τι θέλω και όταν πλησιάζει το τέλος θα εξομολογηθώ, θα κοινωνήσω και θα συγχωρεθώ» τρανό παράδειγμα ο μονοκράτορας Κωνσταντίνος, ο οποίος αν και μέγας εγκληματίας στο τέλος «άγιασε».

Σε όλη την ιστορία και θεολογία του Εβραιοχριστιανισμού ο διαχωρισμός πιστών και απίστων τίθεται κατηγορηματικώς, είναι σαφής και αδιάλλακτος. Οι άπιστοι δεν θα βρούνε καμία συγχώρεση και έχει ήδη αποφασισθεί ότι κατά την κρίση θα βρεθούν ένοχοι. «Εν δε το άδη ουκ έστι μετάνοια»· δεν υπάρχει συγχώρεση και δεύτερη ευκαιρία. Θα καταδικαστούν αιωνίως. Στην ιστορία της χριστιανικής λαίλαπας δεν υπήρχε καμία συγχώρεση, λύπη, οίκτος, κατανόηση, κ.λπ. προς κάθε αλλόθρησκο, μέλος άλλου πολιτισμού, ή όποιον δεν πείθονταν για να υπακούει τις εβραιοχριστιανικές επιταγές, διδασκαλίες και δεισιδαιμονίες. [ακριβώς όπως και στο Ισλάμ]

Εσχάτως διάφοροι ιερωμένοι και απολογητές δεν μπορούν να καλύψουν τη σχιζοφρενική αντίφαση μεταξύ της αγάπης και φιλευσπλαχνίας ενός παντοδυνάμου, φιλευσπλάχνου και παναγάθου Θεού και της ατελεύτητης τιμωρίας, της μη συγχωρήσεως, του εκφοβισμού, της καταδίκης στην αιώνια κόλαση της φωτιάς των βασανιστηρίων και των διαβόλων και όλα όσα αναφέρομε εδώ. Έτσι βρήκαν διάφορα πονηρά και δόλια μέσα για ψευτοδικαιολογίες. Π. χ. λένε: «Καταδικάζομε την κακή πράξη και την αμαρτία, αλλά όχι τον πράξαντα και τον αμαρτωλό».

Μα καλά, γίνεται πράξη και αμαρτία χωρίς υποκείμενο; Έτσι βγαίνει μια πράξη μόνη της χωρίς κανείς να την έχει σκεφθεί και μετά να την διαπράξει; Δηλαδή πώς τιμωρείται μόνο η κακή πράξη και η αμαρτία; Απλώς ως ιδέα και αφήνεται ο αμαρτωλό ελεύθερος και όπως ήταν και πριν αμαρτήσει; Τότε γιατί συνεχώς αναγγέλλονται αιώνιες τιμωρίες και τα φρικτά βασανιστήρια; Γιατί επαναλαμβάνονται φράσεις όπως: «Θα σε τιμωρήσει ο Θεός», «Θα έχεις να δώσεις απολογία επί του φοβερού βήματος του Χριστού» και «καλήν απολογίαν την επί τού φοβερού βήματος τού Χριστού αιτησόμεθα» κλπ; Γιατί εκφοβίζεται ο κόσμος με τέτοιες φράσεις;

Η ιστορία του Χριστιανισμού από το 313 μέχρι και σήμερον διδάσκει κάθε άλλο από συγχώρεση και αγαθή ή ανυπόκριτη αγάπη που τα πάντα υπομένει. Όταν ο μονοκράτορας Κωνσταντίνος έδωσε το πράσινο φως στους *εβραιοχριστιανούς, η επιλογή κάθε ανθρώπου που βρέθηκε κοντά τους ήταν, ή χριστιανός ή νεκρός. [ακριβώς όπως και στο Ισλάμ] Τα εγκλήματα των χριστιανικών εκκλησιών είτε μεταξύ των είτε εναντίον των άλλων θρησκειών και λαών είναι το χειρότερο κακό που συνέβη ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο υπερχιλιετής Μεσαίωνας, το σφαγείο της **Σκυθόπολης, η ολοκληρωτική αμορφωσιά, η καύση των μάγων και μαγισσών, οι σταυροφορίες, η Ιερά Εξέταση, η σωματική και η ηθική τυραννία των ατόμων, οι εξοντώσεις των αιρετικών, οι θρησκευτικοί πόλεμοι, ο σαδιστικά βίαιος εκχριστιανισμός της Ευρώπης και της αμερικανικής ηπείρου, η εναντιότητά του κατά της επιστήμης, της φιλοσοφίας και της προόδου και πάρα πολλά άλλα τοιαύτα αποτελούν τις πλέον φρικιαστικές σελίδες της ιστορίας.

Πολλοί αμαθείς ή πιθηκίζοντες θα ρωτήσουν: Αν δεν είναι η αγάπη, τότε ποιο είναι το μήνυμα του Χριστιανισμού στον κόσμο;

Η απάντηση είναι σύντομη και απλή: Ο εβραιοχριστιανισμός δεν μας είπε τίποτα για την εδώ ζωή ή για την αγάπη που δεν το είχαμε σκεφτεί, συζητήσει, αναπτύξει, και φιλοσοφήσει αιώνες πριν απ’ αυτόν. Αν υπάρχει κάτι που να καθορίζει την κεντρική ιδέα και το άξονα περιστροφής της θεολογίας του εβραιοχριστιανισμού αυτό είναι η άνευ ορίων οργή του «Παντοδυνάμου και Παναγάθου Γιαχβέ» και ο συνεχής και άκρατος εκφοβισμός μαζί με τον αέναο αγώνα κατά του σατανά και την από στιγμή σε στιγμή εσχατολογική κρίση. Οργή, φόβος, τρόμος, σατανάς, διάβολοι, την προσμονή της εσχάτης κρίσεως από στιγμή σε στιγμή. Πάνω απ’ όλα όμως ο διαρκής και μόνιμος εκφοβισμός: «και εγένετο φόβος μέγας εφ’ όλην την εκκλησίαν και επί πάντας τους ακούοντας ταύτα» Πράξεις 5: 11.

Αντί του εντός των χριστιανικών ομάδων περιορισμένου ή του γενικώς αορίστου «αγαπάτε αλλήλους» η κεντρική ιδέα του χριστιανισμού, πέραν από εκδίκηση κατάρα και έσχατη τιμωρία, αντιπροσωπεύεται πλήρως με το «εκφοβίζετε αλλήλους». Στον χριστιανισμό παντού και πάντοτε διαχέεται ένας διαρκής, έντονος και αγχώδης φόβος, γεγονός κυριολεκτικά αποδεδειγμένο από τη θεωρία, τη διδασκαλία και την ιστορική διαδρομή του. Ο απροκάλυπτος και άκρατος εκφοβισμός δηλαδή.

nirvana-28

Θεϊκά Λόγια Αγάπης


«Εάν δεν υπακούσης εις την φωνήν Κυρίου του Θεού σου, διά να προσέχης να εκτελής πάσας τας εντολάς αυτού και τα διατάγματα αυτού, τα οποία εγώ προστάζω εις σε σήμερον, πάσαι αι κατάραι αύται θέλουσιν ελθεί επί σε και θέλουσι σε ευρεί.
Κατηραμένος θέλεις είσθαι εν τη πόλει, και κατηραμένος θέλεις είσθαι εν τω αγρώ.
Κατηραμένον το καλάθιόν σου και η σκάφη σου.
Κατηραμένος ο καρπός της κοιλίας σου και τα γεννήματα της γης σου, αι αγέλαι των βοών σου και τα ποίμνια των προβάτων σου.
Κατηραμένος θέλεις είσθαι όταν εισέρχησαι, και κατηραμένος θέλεις είσθαι όταν εξέρχησαι.
Ο Κύριος θέλει εξαποστείλει επί σε την κατάραν, την θλίψιν και την φθοράν, εις πάντα όσα επιβάλης την χείρα σου διά να πράξης, εωσού εξολοθρευθής και εωσού αφανισθής ταχέως, διά την πονηρίαν των έργων σου, διότι εγκατέλειπες εμέ.
Ο Κύριος θέλει προσκολλήσει εις σε το θανατικόν, εωσού σε εξολοθρεύση από της γης, όπου υπάγεις να κληρονομήσης αυτήν.
Ο Κύριος θέλει σε πατάξει με μαρασμόν και με πυρετόν και με ρίγος και με φλόγωσιν και με μάχαιραν και με ανεμοφθορίαν και με ερυσίβην και θέλουσι σε καταδιώκει εωσού αφανισθής. Και ο ουρανός σου ο υπεράνω της κεφαλής σου θέλει είσθαι χαλκός, και η γη η υποκάτω σου σίδηρος.
Ο Κύριος θέλει δώσει την βροχήν της γης σου κονιορτόν και χώμα, εκ του ουρανού θέλει καταβαίνει επί σε, εωσού εξολοθρευθής.
Ο Κύριος θέλει σε κάμει να συντριφθής έμπροσθεν των εχθρών σου, από μιας οδού θέλεις εξέλθει επ’ αυτούς, και από επτά οδών θέλεις φύγει από προσώπου αυτών και θέλεις διασκορπισθή εις πάντα τα βασίλεια της γης. Και το πτώμα σου θέλει είσθαι τροφή εις πάντα τα όρνεα του ουρανού και εις τα θηρία της γης, και δεν θέλει είσθαι ο αποδιώκων.
Ο Κύριος θέλει σε πατάξει με την αιγυπτιακήν πληγήν και με αιμορροΐδας και με ψώραν και με ξυσμόν, ώστε να μη δύνασαι να ιατρευθής.
Ο Κύριος θέλει σε πατάξει με αφροσύνην και με τύφλωσιν και με έκστασιν καρδίας, και θέλεις ψηλαφά εν τω μέσω της ημέρας, ως ο τυφλός ψηλαφά εν τω σκότει, και δεν θέλεις ευοδούσθαι εις τας οδούς σου και θέλεις είσθαι μόνον καταδυναστευόμενος και διαρπαζόμενος πάσας τας ημέρας, και δεν θέλει είσθαι ο σώζων.
Θέλεις αρραβωνισθή γυναίκα, και άλλος ανήρ θέλει κοιμηθή μετ’ αυτής, οικίαν θέλεις οικοδομήσει, και δεν θέλεις κατοικήσει εν αυτή, αμπελώνα θέλεις φυτεύσει, και δεν θέλεις τρυγήσει αυτόν.
Ο βους σου θέλει είσθαι εσφαγμένος ενώπιόν σου, και δεν θέλεις φάγει εξ αυτού, ο όνος σου θέλει αρπαχθή απ’ έμπροσθέν σου και δεν θέλει αποδοθή εις σέ, τα πρόβατά σου θέλουσι παραδοθή εις τους εχθρούς σου, και δεν θέλει είσθαι εις σε ο σώζων.
Οι υιοί σου και αι θυγατέρες σου θέλουσι παραδοθή εις άλλον λαόν, και οι οφθαλμοί σου θέλουσι βλέπει και μαραίνεσθαι δι’ αυτούς όλην την ημέραν και δεν θέλει είσθαι δύναμις εν τη χειρί σου.
Τον καρπόν της γης σου και πάντας τους κόπους σου θέλει φάγει έθνος το οποίον δεν γνωρίζεις, και θέλεις είσθαι μόνον καταδυναστευόμενος και καταπατούμενος πάσας τας ημέρας. Και θέλεις γείνει παράφρων διά τα θεάματα των οφθαλμών σου, τα οποία θέλεις ιδεί.
Ο Κύριος θέλει σε πατάξει εις τα γόνατα και εις τα σκέλη με πληγήν κακήν, ώστε να μη δύνασαι να ιατρευθής από του ίχνους των ποδών σου έως της κορυφής σου»
Παλαιά Διαθήκη -Δευτερονόμιο 28:15-35
***

@Νεοκλής Φιλάδελφος Μάρκου Ρούσσος «Άρθρα και μελέτες επί του χριστιανικού φαινομένου»

Μελέτησε το βιβλίο του: «Άρθρα-και-μελέτες-επί-του-χριστιανικού-φαινομένου».pdf
Αιώνες Ελληνικής Ιστορίας, Πολιτισμού και Φιλοσοφίας κοιτούν από ψηλά τον κ. Ρούσσο και τον ευγνωμονούν για το πανάκριβο δώρο του στους σημερινούς κρετίνους Νεοέλληνες, που έχουν μεταβληθεί σε πρόβατα και μαζοχιστές από την χριστιανική πανούκλα.

Ο Νεοκλής Φιλάδελφος Μάρκου Ρούσσος, γεννήθηκε στο χωριό Κατάπολα της νήσου Αμοργού την 5-11-1954. Τον Σεπτέμβριο του 1972 εισήχθη στην μαθηματική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών μεταξύ των πρώτων. Τον Σεπτέμβριο του 1977 άρχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο της πολιτείας Minnesota των ΗΠΑ, λαβών πλήρη υποτροφία εξ’ αυτού του πανεπιστημίου. Από εκεί έλαβε Masters και διδακτορικό (PhD). Δίδαξε μαθηματικά ως βοηθός και λέκτορας στο πανεπιστήμιο της Minnesota και ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Νοτίου Alabama. Από το 1990 μέχρι και σήμερα (2007) είναι καθηγητής των μαθηματικών στο πανεπιστήμιο Hamline της πολιτείας Minnesota.
Ανάμεσα στα πολλά και διάφορα πέραν των μαθηματικών ενδιαφέροντά του ήταν πάντοτε η ιστορία και η θεολογία. Έτσι από το 1992 αποφάσισε να μελετήσει ενδελεχώς και επισταμένως την χριστιανική θεολογία και ιστορία για να δώσει απαντήσεις στις πάμπολλες απορίες επί του Χριστιανισμού, τις οποίες διατηρούσε παιδιόθεν, και να ελέγξει τις ανεπαρκείς και μη ικανοποιητικές απαντήσεις πολλών θεολόγων. Η απάντηση που βρήκε κατόπι εκτεταμένης, αμερόληπτου και αντικειμενικής μελέτης συνοψίζεται ως εξής:
«Ιστορικώς ο Χριστιανισμός ήταν η μεγαλύτερη συμφορά που συνέβη μέχρις στιγμής στην ιστορία του ανθρώπου. Το χειρότερο κακό και η πιο φρικιαστική μάστιγα. Εκτός από ολίγες γνωστές ηθικές εντολές, τις οποίες επανέλαβε, (για να είμαστε πιο ακριβείς, ΑΝΤΕΓΡΑΨΕ, δίχως να αναφέρει την πηγή,) η θεολογία του είναι αντιφατική, ανόητη και λανθασμένη. Άκρως επικίνδυνη και καταστροφική τόσο για το άτομο ως μονάδα όσο και για την κοινωνία ως σύνολο! Ο Ιησούς Χριστός των Ευαγγελίων και του Παύλου αποδεικνύεται πλήρως δια των κριτηρίων της ιστορικής επιστήμης ότι είναι μια αλλοπρόσαλλη και αντιφατική μυθολογία!».
Έτσι, αποφάσισε να αρθρογραφεί επί χριστιανικών ιστορικών και θεολογικών θεμάτων και ζητημάτων. Τα άρθρα του τα δημοσιεύει στην Ελληνική και την Αγγλική για να αφυπνίσει το χριστιανικό ποίμνιο κατά δύναμη. Ακόμα, δίπλα στο βαπτιστικό εβραιο-χριστιανικό όνομα Ιωάννης, το οποίο του εδόθη χωρίς να τον ρωτήσουν όταν ήταν δύο μηνών, παραθέτει το ελληνικό όνομα Νεοκλής Φιλάδελφος για να υπενθυμίζει σε όλους το φρικτό ιστορικό γεγονός ότι ο Χριστιανισμός κατέστρεψε τον Ελληνισμό, παρά τα φούμαρα της χριστιανικής προπαγάνδας, και ακόμα ότι η Νέα Ελλάς χρειάζεται “Νέο Κλέος”, “Φιλία” και “Αδελφότητα”. Όσο για τους χριστιανούς θεολόγους που τον γνωρίζουν είτε προσωπικώς είτε διά μέσου των γραπτών του, ΔΕΝ φοβούνται τον διάλογο μαζί του, διότι ποτέ τους ΔΕΝ τον κάνουν!!!

Παραπομπές άρθρων για μελέτη:
Χριστιανοί: Αλλοίωσαν τα Αρχαία Ελληνικά
Χριστούγεννα Προ Χριστού
Σκυθόπολη και Σταυροφορίες: Θρησκευτικό Πλιάτσικο
Χριστιανικοί Αναθεματισμοί Κατά των Ελλήνων
Ο «Μέγας» Αιμοχαρής Κωνσταντίνος
Κτηνώδης Χριστιανισμός – Ποτάμια Αίματος
Μαρκήσιος ντε Σαντ: Τα υπόγεια του Χριστιανισμού


ΠΗΓΗ

29 σχόλια:

  1. Πω πωωω....

    Ειναι τοσα πολλα μεσα σε ενα αρθρο...
    Τινα πρωτοσχολιασει κανεις....

    Ας ξεκινησω ελαφρως ανορθοδοξα και πιανοντας μια μικρη ακρουλα. Αναμενω να ξεπροβάλλουν κι οι αλλες ακρουλες του "ξεμαλλιασμενου" νηματος.


    -Για ποιον λογο εφερε ο Αχιλλεας ασπιδα αφου ηταν αθανατος; διερωτατο ενας φιλος πατερ...
    -ΑΣΠΙΔΑ=ΠΑΙΣ του ΔΙΑ=ΠΑΙΔΕΙΑ σκεφτηκα....Η παιδεια σου(γνωση) ειναι η δυναμη σου.

    -Γιατι κοινωναμε σαρκα και αιμα Χριστου; ρωταω(οχι τον πατερ....)
    -Επειδη, σαρκα ειναι η καρα(κεφαλι, νους) και αιμα το ιαμα της καρας οταν αυτη λειτουργει σωστα..., μου απαντα ο φιλος Ζ.

    Αυτα που εχουμε μαθει να διαβαζουμε σαν παραμυθακια, κρυβουν τοσους θησαυρους αν ξεφευγαμε απο τον γραμμικο τροπο σκεψης μας.

    Και δεν ισχυριζομαι οτι τα παραπανω ειναι ερμηνευμενα σωστα...
    Ουτε πως δεν υπαρχει αντικειμενικη αληθεια.
    Αλλά ποιος ειναι σιγουρος οτι γνωριζει να ερμηνευει την αληθεια των Μυθων και των Γραφων;
    Σαν χρησμοι ακουγονται κι εμεις δοκιμοι Μαγοι που αποκωδικοποιουμε το λογισμικο του Υπερνου!Χαχαχα.
    ΚΩΔΙΚΑΣ..ΔΙΚΑΣΩ...ΔΙΚΑΙΩΣ...

    Αλληγοριες οι μυθοι.
    Συμβολισμοι παντου.
    Κωδικες, μυστηρια, θρησκειες, θεοι...
    Γιαχβε, Ιησους, καταρες, αναθεματα, δαιμόνια....



    "Όσοι δεν πιστέψουν σε μένα φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους" (Λουκ. 19, 27)

    "Ηταν κάποτε ένας άνθρωπος ο οποίος πήγε σε μία μακρινή χώρα για να πάρει την βασιλεία και κατόπιν να επιστρέψει. Αφού κάλεσε δέκα δούλους τους έδωσε δέκα μνας (δηλαδή εκατό περίπου δραχμές της εποχής εκείνης) και τους είπε να τις εμπορευθούν και μόλις επιστρέψει να του αποδώσουν λογαριασμό. Επειδή, όμως, οι συμπολίτες του τον μισούσαν και δεν τον ήθελαν βασιλιά, έστειλαν μία επιτροπή και του είπαν ότι δεν σε θέλουμε για βασιλιά. Αυτός, όμως, όταν επέστρεψε κι αφού είχε πάρει την βασιλεία, φώναξε τους δούλους, που είχε δώσει τα χρήματα, και ζήτησε λογαριασμό. Όσοι εμπορεύθηκαν σωστά τα χρήματα επιβραβεύθηκαν με εξουσία πάνω σε διάφορες πόλεις. Ένας εξ αυτών, που ήταν πονηρός, τιμωρήθηκε με το να του πάρουν τα χρήματα και να τα δώσουν σε άλλον, ο οποίος είχε τη δυνατότητα να τα εμπορευθεί, ζητώντας παράλληλα να φέρουν μπροστά του τους συμπολίτες του εκείνους, που δεν τον ήθελαν βασιλιά τους, για να τους κατασφάξουν μπροστά του!"

    Ας μην απομονωνουμε φρασεις γιατι δημιουργουνται ευκολα παρεξηγησεις.
    Δεν ζητησε ο Χριστος σφαγες.....Ο βασιλιας της παραβολης ζητησε....


    Σαφεστατα η ιστορια εχει δειξει(και εξακολουθει να δειχνει αφου η συνταγη παντα πετυχαινε-ελπιζω να σταματησει τωρα) ποσο υπουλα η "εξουσια" στρεβλωνει μια πραγματικοτητα επιβαλλοντας ενα γελοιο και συχνα επικινδυνο ψευδοαντιγραφο/κακέκτυπο.
    Κι ο κοσμος χειροκροτει και συναινει στον βιασμο μιας αληθειας που τον ξεβολευει απο τον θωκο του.
    Ποιο "μαγουλο" και "αφεσ'αυτοις"...;
    Ποια αυτοθυσια τωρα να κρατησουμε απο την Σταυρωση;
    Ας κρατησουμε τις σκηνες βιας και τα "κενα" που μας βολευουν στην αποκαθηλωση μιας Ιδεας που ειναι εμποδιο στην Νεα Ταξη....Ας ηταν αρκετα πιο εξυπνοι οι λατρεις της Ιδεας να μην την καταντουσαν Δογμα που "ρατσιστοφερνει"....
    Ή μηπως οι πραγματικα εξυπνοι βλεπουν και διασωζουν μεσα απο τους Μυθους την Αληθεια και απο τις Γραφες την Ιδεα του Παντος;

    Ελενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επηρεασμένη απο το κλείσιμο του αρθρου, προσπερασα την Αγαπη(!) που είναι η αρχή του....Χαχαχαχα! Ερ(η)μη Αγάπη τι τραβας κι Εσύ!

    Κάπου διάβαζα εναν σχολιαστή που έγραφε οτι δεν απανταται συχνα η λεξη "αγάπη" στα αρχαία συγγράματα επειδή τοτε ηταν πιότερο Τροπος Ζωής παρα απλη Έννοια κενή περιεχομενου...
    Λιγάκι γκρίζα η οπτική του στο σήμερα αν και όχι εντελως ατοπη..

    Τραγουδάκι ανάλαφρο για τους αγαπητούς φιλους...

    https://youtu.be/5hol9ApDb18

    Ελένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.
    Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.
    Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.
    Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι παύσονται, είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι προφανές πως η αρθρογράφος του κειμένου διακατέχεται από μία αντιχριστιανική εμπάθεια, η οποία την αποστερεί από κάθε ψήγμα αντικειμενικότητος. Εν γνώσει μου τοποθέτησα δημόσια το ανωτέρω άρθρο, προκειμένου να προκληθούν σχόλια και αντιδράσεις.
    Τα επιχειρήματα που επιστρατεύει για να πείσει ότι ο χριστιανισμός δεν πρεσβεύει την οικουμενική αγάπη, είναι αδύναμα, έωλα και στρεβλά. Συγκρίνει το χριστιανικό δόγμα με τις πράξεις των ανθρώπων που απαρτίζουν την εκκλησία, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι παρά τις αξίες τους, οι πιστοί προσπαθούν, χωρίς να πετυχαίνουν επαρκώς να βρίσκονται ταυτισμένοι με αυτές. Στο επιχείρημα ότι "οι χριστιανοί ασκούν την αγάπη επιλεκτικά και μόνο μεταξύ τους" μπορούμε να αντιτάξουμε πολλά παραδείγματα, ακόμα και από την σύγχρονη εκκλησία, που αποδεικνύουν το αντίθετο. Για παράδειγμα η συμβολή της εκκλησίας στην σίτιση και την βοήθεια των εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών, οι οποίοι ως γνωστόν είναι κατά 99% μουσουλμάνοι (δίχως να ελπίζουν υστερόβουλα ότι θα τους αλλαξοπιστήσουν ποτέ)! Ακόμα, η προσφορά ενός νεαρού ιερέα που περιθάλπει και φιλοξενεί παιδάκια από κάθε εθνότητα, φυλή και θρησκεία ("κιβωτός του κόσμου"). Ασφαλώς υπάρχουν και παραδείγματα μισαλλοδοξίας από ιερείς και λαϊκούς, τους λεγόμενους "ταλιμπάν της ορθοδοξίας". Οι άνθρωποι ερμηνεύουν κατά το δοκούν τις γραφές και τις διδαχές των μεγάλων δασκάλων και αυτό συμβαίνει παντού και πάντα.
    Οι περισσότερο αντικειμενικές ερμηνείες των θρησκειών, κρύβονται στον εσωτερισμό τους. Ο εσωτερικός χριστιανισμός, ισλαμισμός, ιουδαϊσμός, ινδουισμός, κτλ. απευθύνεται στους λίγους και συνήθως αυτοί δεν είναι οι ιερείς τους.
    Το άρθρο όμως που διαβάσαμε, περιέχει και πολλές αλήθειες. Αλήθειες όχι μόνο εστιασμένες στην έννοια της αγάπης στην προ Χριστού αρχαιότητα, αλλά και για τις μεθοδεύσεις των θεολόγων του χριστιανισμού, που επιστρατεύουν τα όπλα του τρόμου και του φόβου, για να πειθαναγκάσουν τους πιστούς στην τυφλή υποταγή τους. Δείχνει επίσης την διάσταση των κειμένων της Παλαιάς με της Καινής Διαθήκης, την οποία δεν "ήλθε να συμπληρώσει" ο Ιησούς, αλλά να "αλλάξει" κατά την δική μου πάντοτε γνώμη.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ σωστα και στρωτα αγαπητέ Λυκιε τα εκθέτεις...
    Δεν έχω δει κανέναν να θωρακιζεται με μισαλλοδοξία μελετώντας τα Χριστιανικα κειμενα. Σίγουρα γεννώνται ερωτήματα και απορίες σχετικα με το "τι θέλει να πει ο ποιητής" σε πολλά χωρία... αλλά ουδείς μπορεί να ισχυριστεί οτι τα κειμενα απο μόνα τους αναμοχλευουν αρνητικά στοιχεια του εαυτού μας.
    Η αγάπη είναι έκδηλη σε πολλές εκδηλωσεις και μορφές στην σύγχρονη κοινωνία μας κι ας βάλλεται πανταχόθεν η παρουσια της γιατί δεν συμφέρει το τερατόμορφο συστημα της διαπλοκης.
    Δεν ξέρω τι ήθελε να κρατήσει και τι να καταργήσει ακριβως ο Ιησους, σημείο προς σημειο, αλλα όλη η Ζωή και το έργο Του αρκούν για να μην κολλαμε σε αυτά που δεν καταλαβαίνουμε αφού η στάση Του ηταν ξεκάθαρη ως προς αυτά που οφείλουμε να καταλάβουμε...

    Ελένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν εννόησα ότι τα χριστιανικά κείμενα στην ουσία τους προκαλούν την μισαλλοδοξία, αλλά οι παρερμηνείες τους μπορούν να οδηγήσουν και εκεί. Η ιστορία βρίθει από παραδείγματα τέτοιας συμπεριφοράς, μακράν της χριστιανικής ηθικής. Οι σταυροφορίες, οι επιθέσεις της δυτικής εναντίον της ανατολικής εκκλησίας, οι εικονομαχίες, η ιερά εξέταση, ο σκοταδισμός και ο μεσαίωνας, οι αφορισμοί και ο "αντιαιρετικός αγώνας", είναι καταστάσεις που περιέχουν μισαλλοδοξία και φανατισμό. Όλα αυτά είναι πολύ μακριά από το "αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν" του Χριστού.
    Η μελέτη των γραφών είναι σαφώς επιτακτική, μιας και ως κείμενα είναι κακογραμμένα με την έννοια ότι είναι αποδομένα με ασαφή λόγο, αλληγορίες που δεν εξηγούνται ξεκάθαρα και με αντιφάσεις δυσερμήνευτες. Δεν έχουμε να κάνουμε με επιστημονικό ή φιλοσοφικό σύγγραμμα, αλλά με θρησκευτικό "μανιφέστο" το οποίο θέλει να είναι "θεόπνευστο", άρα μη αμφισβητήσιμο και βεβαίως, αλάθητο. Ασφαλώς δεν πρέπει να αγνοήσουμε ότι η Αγία Γραφή δεν γράφηκε ούτε από τον Θεό, ούτε και από τον Υιό Του. Γράφηκε από ανθρώπους που τους "γνώρισαν" με διάφορους τρόπους. Αυτό πρέπει να συνεκτιμάται, όταν μελετούμε αυτά τα κείμενα.
    Έτσι, οι Γραφές αποκτούν αξία ΜΟΝΟ όταν διαβάζονται από πιστούς, δηλαδή από αυτούς που αποδέχονται εξ ορισμού την Θεοπνευστία των κειμένων. Αν ο αναγνώστης δεν τυγχάνει πιστός, θα πρέπει να εξετάσει την αξιοπιστία και την ορθότητα των κειμένων, υπό το πρίσμα της φιλοσοφίας, αλλά και της ιστορικότητας. Θα δοκιμάσει επίσης την συνέπεια και την συνοχή του λόγου, ώστε να προκύπτουν ασφαλή και σαφή συμπεράσματα. Ο εξωτερικός μελετητής των γραφών λοιπόν, θα πρέπει να πεισθεί "αντικειμενικά" από το περιεχόμενό τους και όχι να το πιστέψει ως μια de jure και θεόσταλτη διαταγή. Υπό αυτό το πρίσμα οι Γραφές θα καταξιωθούν ή θα απαξιωθούν τα μάτια του εξωτερικού ερευνητή.
    Το αν η Καινή Διαθήκη περιγράφει μια πραγματική ζωή ενός πραγματικού Θεανθρώπου, είναι θέμα ερεύνης ή πίστης.
    Η ουσία του μηνύματος όμως που τελικά αποσκοπεί να μας κομίσει αυτή η Γραφή, είναι κάτι που ίσως μπορεί να ιδωθεί και ξέχωρα από την "ζωή του Ιησού".
    Πρόκειται για φιλοσοφικό μήνυμα-πόνημα; Είναι πρωτότυπο ή αντίγραφο από άλλες φιλοσοφίες;
    Και έπειτα, η "ζωή του Ιησού" όπως περιγράφεται, είναι πρωτότυπη ή και αυτή αντιγράφει την "ζωή" μυστών και θεών, από προηγούμενες θρησκείες;
    Όλα αυτά τα ερωτήματα, θα πρέπει να απαντηθούν κατά την έρευνα του αναγνώστη των Γραφών, ώστε να πεισθεί και να τους προσδώσει την αξία που τους αναλογεί.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ουτε εγω υπονοησα οτι αυτο εννοησατε αγαπητε Διαχειριστα...
    Οπως και να'χει, η επαναληψημοτητα στοιχειων και οι ποικιλες ομοιοτητες στις διαφορες ιστοριες δειχνουν κατι. Οτι υπαρχει μια Νομοτελεια που λειτουργει ανεξαρτητα απο το πως αυτη εκδηλωνεται καθε φορα. Γιαυτο ο Χριστος ειπε πως δεν ηρθε για να καταργησει τον Νομο, ουτε για να τον συμπληρωσει, αλλά για να τον εκπληρωσει.
    Ο Νομος εσαει Μονος Ειναι.

    Ελενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ασφαλώς και δείχνουν κάτι! Για την ακρίβεια, δείχνουν μια αρχέγονη συνέχεια ενός συμβόλου, ενός αρχετύπου που δεσπόζει στην ανθρώπινη συνειδητότητα.
    Από πίσω όμως, να κρύβεται η συμπαντική νομοτέλεια ή μία πιο γήινη μεθόδευση;
    Ρητορικό το ερώτημα!
    (Ελένη μου, πετάω τυράκια τώρα... Κατάλαβες!)
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οκ....
      Αφηνω τα τυρακια να μας γαργαλισουν την κοιλιτσα...
      Χαχαχα :-)

      Διαγραφή
  9. αδελφε εν μεγαλο αρχιτεκτονα του συμπαντοσ λυκιε εσυ που ολο δουλευεισ και δουλευεισ και δουλευεισ και δουλευεισ και ξαναδουλευεισ για το καλο τησ οικουμενικησ ελλαδασ εδω ειμαι παλι φιλε εννοειτε επειδη μαρεσουν οι φοβεροι διαλογοι που κανω μαζι σου θελω να σου πω μπραδερ θυμασαι παλια που σου ελεγα για τα ισισ τουσ τζιχαντομαλακεσ οτι ειναι για τον πουτσο εντελωσ και εσυ γελουσεσ και εγραφεσ αρθρα οτι πρεπει να προσεχουμε και οτι τα ισισ θα κανουνε επιθεσεισ σε ολα τα βαλκανια και οτι θα γινουμε ισλαμ και κατι τετοια τρελα και εγω σου ελεγα οχι ρε συ ακου τον γερο κατι ξερει περισσοτερο και εσυ μετα εγραφεσ και αλλα αρθρα και ξαναεγραφεσ κιαι ξαναεγραφεσ μα καλα ρε μπραδερ δεν βαριεσαι να γραφεισ συνεχεια κανε και κατι αλλο αλλα τεσπα εγω νομιζω η μαλλον πιστευω η μαλλον ξερω οτι οι ελληνεσ θα νικησουμε γιατι το εχουνε πει οι προφητεσ και αμα λενε κατ οι προφητεσ ε τοτε δεν παιζουνε χεχεχε εσυ τι λεσ πωσ τα βλεπεισ τα πραματα?????????? εγω παντωσ για τριτο παγκοσμιο το κοβω το θεμα μπραδερ και πανω στην αναμπουμπουλα ισωσ να ξετρουπωσουμε και απο τισ τρουπεσ τουσ τα διαφορα πουτανακια οπωσ ο εντι ραμα ο τουρκαλβανοσ που διεπραξαν τη μεγιστη υβρη να τολμησουν να κουνησουν το χερακι στην ελλαδα και ξερεισ μπραδερ τοτε πωσ θα τουσ παμε τουσ εχθρουσ τησ ελλαδασ?????????????????? αν δεν ξερεισ δεσ εδω,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, πιπα κωλο
    https://www.youtube.com/watch?v=iYaifT05zMc

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμε, τι σχέση έχουν όλα αυτά που έγραψες, με την αγάπη για την οποία συζητάμε; Τέτοια θέματα, μόνο στο Αναψυκτήριο. Πέραν αυτού, νομίζω πως ξεπερνάς τα όρια του ευπρεπούς λόγου με τις επίμαχες λέξεις που χρησιμοποίησες. Θα σε παρακαλούσα να μην τις επαναλάβεις. Καλή χρονιά!
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χμ...
    Συμπαντική νομοτέλεια ή ανθρώπινη μεθόδευση....;

    Το ελληνικό αριθμητικο-μουσικο αλφάβητο τι είναι; Εφευρέθηκε ή δόθηκε;

    Τα ομηρικά έπη τα σκέφτηκε ο Ομηρος και τα δόμησε με τόση μαεστρία;

    Πώς κλειδωσανε τόσο τεχνιεντως σοφά μηνύματα και πληροφορίες για την ανθρωπινη ιστορία και ύπαρξη μέσα στα συγγράματα;

    Μήπως παρόμοια μηνύματα υπαρχουν και στην Αγια Γραφη που όμως έχουμε χάσει την ικανοτητα να τα βλέπουμε;

    Είναι τυχαίος ο αριθμός των 72 σοφών;
    Γιατί τον ξανασυναντάμε στους 72 βασιλείς των ρυπαρων γενών;

    Γιατί ειναι 12 οι θεοί του Ολύμπου και οι μαθητές του Χριστού;


    Ποια γραμμή ανθρώπου "μεθοδεύει" απο αρχής κτίσεως κόσμου τις ομοιοτητες;

    Τις μεθοδεύει αλήθεια ο ανθρωπος ή καταγραφει την εκδήλωση της νομοτέλειας (με πιθανά λάθη λόγω ελλιπούς αντίληψης) σε μια προσπαθεια να καταλάβει τον κοσμο;

    Μέχρι να γνωρίσουμε τον κοσμο-εαυτό μας, ποσά κακοραμμενα κοστούμια θα του φοράμε; Ποιος μας βοηθάει να μπαλωνουμε τις ατέλειες στο ρούχο μας; Πως διευρύνεται η αντίληψη του ανθρώπου; Με το να μαθει απ'εξω όλα τα βιβλια που έχουν γραφτεί ή βλέποντας πίσω απο τις λεξεις-γραμματα πώς χωράει η σοφία στα "βιβλια" (βιβλια είναι η σκέψη και σκεφτόμαστε με λέξεις...);

    Ρητορικά τα ερωτήματα...

    Ελένη.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Και δυο τρεις "ρητορικές" απαντήσεις...
    α) ο Όμηρος συνέγραψε σε ποίημα τα έπη που εκ παραδόσεως μεταφέρονταν από γενεά σε γενεά, προφορικώς!
    Αυτό τουλάχιστον λέει η επίσημη επιστήμη. Η αλήθεια βέβαια, βρίσκεται μακρύτερα από τα όρια της επιστήμης. Η συγγραφή αυτών των έργων (αμφισβητείται από ορισμένους ότι η Οδύσσεια γράφηκε από τον Όμηρο), μάλλον έγινε κατά παραγγελία του ιερατείου, προκειμένου να διδαχθεί ευρύτερα μέσω της παιδείας των Ελλήνων. Δεν είμαι και πολύ σίγουρος ότι μέχρι τότε δίδασκαν προφορικά την Ιλιάδα και την Οδύσσεια στην παιδεία. Μάλλον κατασκευάστηκε με αυτόν τον συμβολικό-αλληγορικό τρόπο, ένα ιστορικό γεγονός. Δηλαδή πάνω στο πραγματικό γεγονός, διανθίστηκε ένα μυητικό ποίημα, μια "Βίβλος" των Ελλήνων.
    β) Η ελληνική γλώσσα (όχι το αλφάβητο) είναι μια μη ανθρώπινη γλώσσα. Δεν επινοήθηκε από αυτό το γένος του ανθρώπου. Είναι κληροδότημα του προηγούμενου γένους, "ανθρώπων" δηλαδή που είχαν διαφορετική πορεία από αυτήν της παρούσης ανθρωπότητας. Διαχωρίζω την γλώσσα από την γραφή της, διότι κατά κανόνα προηγείται. Η ελληνική γλώσσα είναι τα μαθηματικά της Δημιουργίας, είναι δηλαδή η κλείς της κατανόησης του Σύμπαντος κόσμου και το κατ΄εξοχήν αρχετυπικό εργαλείο του Λόγου. Αυτό επαληθεύεται και μαθηματικά. Είναι η μόνη γλώσσα που μπορεί να αποτελεί μαθηματική ακολουθία, ευθέως και αντιστρόφως. Από αυτήν πηγάζουν όλες οι γλώσσες των λαών και όχι βέβαια από το υποθετικό μόρφωμα της "ινδοευρωπαϊκής ομογλωσσίας", κάποιων ηλιθίων ή κατευθύνόμενων γλωσσολόγων.
    γ) θα ήταν χρήσιμο κάποια στιγμή να ερευνήσουμε αν τα κρυφά μηνύματα των Ομηρικών επών (κυρίως της Οδύσσειας), ταιριάζουν ή διαφέρουν από αυτά της Καινής Διαθήκης. Έτσι θα δούμε αν η Καινή Διαθήκη, αποτελεί συνέχεια της ίδιας γραμμής του αρχαίου Ιερατείου ή αν προέρχεται από διαφορετικό Ιερατείο. Αν ισχύει το δεύτερο, θα πρέπει να προβληματιστούμε. Αν όμως πρόκειται για τα ίδια ακριβώς μηνύματα, θα οδηγηθούμε σε εύκολα συμπεράσματα, σχετικά με τον σκοπό του Ιερατείου που θέλει να καθοδηγεί την ανθρωπότητα.
    δ) ας μην λησμονούμε ότι η "νομοτέλεια" θέλει να υπάρχουν δυο πόλοι και τον άνθρωπο να επιλέγει ελεύθερα. Έτσι εκδηλώνεται η "νομοτέλεια", παθητικά! Τα υπόλοιπα να αναλαμβάνει η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου και των επίκουρων οντοτήτων. Αν δούμε όμως μακροσκοπικά την πορεία της ανθρωπότητας, συνυφασμένα με αυτήν της Δημιουργίας, τότε μάλλον γνωρίζουμε το τελικό αποτέλεσμα.
    Αλλά όπως και στην Οδύσσεια, η ΕΠΙΓΝΩΣΗ χτίζεται στην διαδρομή και κομίζεται ολοκληρωμένη στο τέλος, στην Ιθάκη! Και η διαδρομή, μας επιφυλάσσει πολλές περιπέτειες, εγκλωβισμούς, απώλειες και πισωγυρίσματα.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ωχ ωχ ωχ! Τωρα πρεπει να πεσει διαβασμα με τα "ρητορικως" ρηθεντα μετωπα που ανοιγονται Λυκιε.

    To "do" list for 2017:
    -Μελετη Ομηρικων Επων
    -Μελετη των Αρχαιων
    -Μελετη Γραφων

    Απο την αρχη. Με άλλα ματια και κυριως με άλλα μυαλα...

    Χαχαχαχα...

    Καλη Πρωτοχρονιά να εχετε ολοι.

    Ελενη.





    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Χαχαχαχαχα! Όχι δα! Σας απαλλάσσω από μια τέτοια βάσανο, χρονιάρες μέρες! Χαλαρές μέρες τώρα, καμία μελέτη παιδιά μου! Μετά τ' αη Γιαννιού, ξανά τα κεφάλια μέσα! Χαχαχα!
    Καλή πρωτοχρονιά καλή μου Ελένη και σε όλους τους συνδαιτυμόνες μας!
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστουμε καλε μας Λυκιε.

      Το τραγουδακι δικο σου.

      https://youtu.be/Jlhgn4J_OHg


      Ελενη.

      Διαγραφή
    2. Σε ευχαριστώ Ελένη, καλή χρονιά!
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  15. ΛΥΚΙΟΣ Κ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Χρόνια πολλά σε όλους! Εύχομαι να έχετε μία χαρούμενη και δημιουργική νέα χρονιά!

    ΙΠΠΟΝΟΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. http://www.volcanotimes.com/2014/02/27.html?m=1

    http://revealedtheninthwave.blogspot.gr/2013/07/blog-post_4196.html?m=1

    https://sarantakos.wordpress.com/keimena/homer-tsoni/

    http://revealedtheninthwave.blogspot.gr/2016/04/blog-post_5.html?m=1

    http://dyismos.pblogs.gr/2014/08/o-efaggelisths-markos-kai-oi-8220-arpahtes-8221-toy-apo-ta-omhri.html

    Μια και λεμε για συνδεσεις και ομοιοτητες. Ενα γρηγορο γκουγκλαρισμα που σε ταξιδευει...Κατι κραταμε κατι πεταμε...

    ΟΔΥΣΣΕΙΑ=ΣΕ ΔΥΟ ΙΣΑ (εμενα αυτο μου θυμιζει την θεανθρωπινη φυση)
    ΚΑΙΝΗ...ΙΚΑΝΗ
    ΔΙΑΘΗΚΗ..ΗΘΙΚΗ του ΔΙΑ
    ΙΘΑΚΗ..ΗΘΙΚΑ

    Το θεμα ομως ειναι να ελεγξουμε οντως αυτο που επεσημανε ο Λυκιος. Αν τα μηνυματα που περνανε τα Επη και οι Γραφες συγκλινουν και αν κατευθυνονται απο το ιδιο ιερατειο. Αυτο θελει μελετη-ψαξιμο....

    Ελενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Εγω δεν μπορω να παρω θεση για τοσο δυσκολο θεμα, γιατι δεν εχω τις γνωσεις. Αλλα θα εκφραστω για τον Λυκιο που ο τροπος που τοποθετει τα θεματα με τις ερωτησεις του, δειχνουν οτι ειναι ενας πολυ ειδικος δημοσιογραφος που ξερει να κατευθυνει την συνεντευξη εκει που θελει, με το σωστο τροπο και μεσα στο θεμα.
    Καλη χρονια και ερρωσο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή χρονιά ανώνυμε! Σ' ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο, αλλά δεν είμαι "ειδικός δημοσιογράφος", ούτε παίρνω συνέντευξη από κανέναν. Είμαι ο διαχειριστής του Καταχθόνιου Δαίμονα και καμία άλλη διαφορά δεν έχω από τους υπόλοιπους συνδαιτυμόνες.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  19. http://www.pronews.gr/portal/item/%CE%BF%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD


    http://katohika.gr/ellada/mistiki-iliada-omirou-arxaiotero-siggramma-astronomias/

    Ελένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αγαπητε ανωνυμε, δεν χρειαζεται απαραιτητα να εχει κανεις γνωσεις για να συμμετεχει σε μια κουβεντα. Αν ηταν ετσι, θα αφηναμε τους διανοουμενους να μιλανε μονο. Κι εδω δεν δινουμε εξετασεις αλλωστε. Η γνωση ειναι αναμνηση λενε....Μερικες φορες, μια σκεψη ή ακομα και μια απορια που θα εκφρασει καποιος πανω σε ενα ζητημα, ειναι ικανες να πυροδοτησουν συνειρμους και απαντησεις στο μυαλο μας που δεν φανταζομασταν νωριτερα.
    Οσο για το "ειδικος δημοσιογραφος"..χαχαχα...πλακα εχει. Απλα δεν ξερω ποιος παιρνει συνεντευξη σε ποιον. :-)
    (χιουμορακι κανω φυσικα....)

    Ελενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εγω σπουδαζω δημοσιογραφια και διακρινω αυτη τη ικανοτητα του δημοσιογραφου στο Λυκιο και ικανοτητα χειρισμου λογου και θεματος. Εστω κι αν δεν ειναι οπως λεει! Εγω εχω μαθει να μιλαω μονο οταν εχω να πω κατι, οποτε αφου δεν γνωριζω δεν μιλω αλλα θα διαβασω αυτους που εχουν να πουν και που γνωριζουν. Οι γνωσεις μου για τον Ομηρο και την Βιβλο ειναι του σχολειου και ουτε που την θυμαμαι πια, οποτε δεν θα γινω ρεζιλι λεγοντας κουταμαρες. Ελενη λες οτι παιρνεις συνεντευξη στο Λυκιο, ναι, κι αυτος παιρνει σε εσενα. Δεν σου δινει αυτο που ζητας αλλα σου ζηταει αυτος να πεις αυτο που θες να μαθεις. Αυτο το εχω προσεξει απο πολλα σχολια που εχω διαβασει. Η τεχνη του δημοσιογραφου ειναι να ρωταει και να μην δινει απαντησεις, αλλα ο χειρισμος ειναι να σε κανει εσενα να απαντησεις οπως θελει αυτος, δηλαδη να σε κατευθυνει στο αποτελεσμα που θελει ο δημοσιογραφος. Λαμπρο παραδειγμα ο δασκαλος μου Γ. Τραγκας.
    Χρονια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αγαπητέ ανώνυμε,

    Θυμάμαι που στο Λύκειο ήθελα να σπουδασω δημοσιογραφία αλλά σκεφτόμουν τη ζωή στην πρωτευουσα και δεν έγειρε αρκετά στο ζυγι(άλλα μυαλά τοτε). Χαχα.

    Να επαναλαβω οτι το "ποιος παιρνει συνέντευξη σε ποιον" λέχθηκε περισσότερο με χιουμοριστική διάθεση και κατ'επεκταση, αν θες να πιάσω και τη σοβαρή του πλευρα, για να δηλωσει οτι οι συμμετεχοντες οικειοθελώς αλληλεπιδρούν(τονίζω το οικειοθελώς) οχι μονο μεσα απο αυτα που φανερωνουν αλλά και μέσα απο τις σιωπές τους. Πολλα γινονται αντιληπτα αν εχει κανεις την ορεξη και τον χρονο να παρατηρει. Τώρα, σε τι συμπερασματα καταλήγει κανεις, αν καταλήγει, είναι πιο πολύ μια εσωτερική διεργασία και υπόθεση, μια ζύμωση που εξακολουθεί να συμβαίνει ακόμα κι όταν μια συζήτηση φαινομενικά έχει λαβει τέλος ή δεν παει παραπέρα.

    Χρονια Πολλα.

    Ελένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ειμαι κοπελα! Στα αλλα εχεις δικιο Ελενη, και εγω τα παρατηρησα αυτα που ειπες. Σας διαβαζω και εντυπωσιαζομαι απο τον πλουτο των συμπερασματων. Σκεφτομαι να κανω μια συλλογη απο αποσπασματα διαλογων που βγαζουν καποιο νοημα απο χειριστικης πλευρας (μανιπουλαρισμα του λογου) και να τα δειξω στον κ. Τραγκα να τα σχολιασει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. .....

    "Ψυχή δε, αγαπά τε, τρέφεται τα αληθή"

    ( Εννοεί στον Κόσμο των Ιδεών )

    Πλάτων



    έρρωσθε και ευδαιμονείτε


    Ποιητής των χρωμάτων

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αφήστε το σχόλιό σας
Φίλοι του ιστολογίου, παρακαλώ να κάνετε ελεύθερα τον σχολιασμό σας, αλλά να απέχετε από ύβρεις και προσβολές προσώπων, καθώς και να χρησιμοποιείτε την Ελληνική γλώσσα και γραφή (όχι greeklish). Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται. Επίσης διαγράφονται spam και διαφημίσεις άλλων ιστολογίων, αλλά και κάθε άλλο σχόλιο που δεν συνάδει με το ύφος και το ήθος που ορίζει ο δημιουργός και διαχειριστής του ιστολογίου.

ΠΡΟΣΟΧΗ:
Τα σχόλια ελέγχονται πριν δημοσιευθούν.



.